[Fic Fairy tail] หนึ่งอาทิตย์อันแสนสั้นของเหล่าภูติ

ข้อมูลเบื้องต้น

ดีค่ะนักอ่านอันน้อยนิดของเด วันนี้เดหนีมาเปิดเรื่องสั้น และทำการดองนิยายเรื่องเก่าเป็นที่เรียบร้อย
อ้อ! ลืมแนะนำตัว ไรเตอร์ผู้นี้มีนามว่า เดค่ะ แต่ชื่อเต็มคือเดไลท์ค่ะแต่ชอบให้เรียกว่าเดมากกว่า
 
เข้าเรื่องดีกว่า เรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเกี่ยวกับชีวิตวันธรรมดาเดิมๆของสมาชิกแฟรี่เทล
เรื่องนี้มีชื่อว่า ว่า ว่า ......
[Fic Fairy tail] หนึ่งอาทิตย์อันแสนสั้นของเหล่าภูติ



ตัวละคร



วินเธอร์ ฟูลบัสเตอร์
น้องสาวบุญธรรมของเกรย์ เธอเป็นจอมเวทสาวผู้ใช้เวทน้ำแข็งและเวทหิมะ ตอนเด็กเธอได้เกรย์ช่วยไว้หลังจากเสียพ่อแม่ไปเพราะพายุหิมะ ความสามารถในการต่อสู้ของเธอนั้นพอๆกับนัตสึและเกรย์ นอกจากนี้เธอยังมีความสามารถในการออกแบบเสื้อผ้าและตัดเสื้ออีกด้วย เสื้อผ้าของคนในกิลส่วนใหญ่เธอเป็นคนออกแบบ นอกจากเกรย์ เธอจะสนิทกับเอลซ่าและมิร่าเจนเป็นพิเศษ



เกรย์ ฟูลบัสเตอร์
จอมเวทน้ำแข็งอีกคนของแฟรี่เทล เป็นพี่ชายบุญธรรมของวินเธอร์ แต่ตัวเขากลับคิดกับวินเธอร์เกินคำว่าน้องสาว จนเอลซ่าจับได้
(ใครบอก มั่ว -///- | เอลจังบอก แต่ถ้าไม่ใช่ทำไม่ต้องหน้าแดงล่ะค่ะ ^-^/ เด)
ชอบทะเลาะกับนัตสึตลอดเวลา มีนิสัยเสียคือชอบแก้ผ้า



นัตสึ ดรากูลนีล
ดราก้อนสเลเยอร์แห่งไฟ จอมทำลายล้างแห่งแฟรี่เทล ชอบทำลายข้าวของป็นชีวิตจิตใจ แต่หารู้ไม่เมาพาหนะทุกชนิด ชอบกัดกับเกรย์เป็นกิจวัตร (นึกว่าชอบกัดกับทุกคนซะอีกนะคะ ^[+++]^/เด | ไม่ใช่เฟ้ย อย่ามากล่าวหานะเฟ้ย 0\ /0 / นัตสึ)


ลูซี่ ฮาร์ตฟิเลีย
คุณหนูผู้อันเชิญเทพแห่งดวงดาว มักจะเป็นเพื่อนคุยกับวินเธอร์เวลาอยู่กิล มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนัตสึ
(ไม่ใช่นะยะ ยัยบ้า =^=/ ลูซี่ | นึกว่าใช่นะค่ะ/ เด)



เอลซ่า สการ์เล็ต 
จอมเวทหญิงที่แข็งแกร่งที่สุดในแฟรี่เทล จนได้ชายาว่า ไททาเนียเอลซ่า เธอใช้เวทเปลี่ยนศาสตรา เธอยังเป็นหนึ่งในจอมเวทละดับ S อีกด้วย เอลซ่าชอบขนมหวานเป็นที่สุด ถ้าใครมายุ่งตอนเธอกินเค้กละก็........ศพไม่สวยแน่
(ถูกต้องที่สุด/ เอลซ่า)


จูเบีย ล็อกซาร์
อดีตจอมเวทของแฟนธ่อม เคยเป็นหนึ่งในเอเลเมนท์โฟร์ แต่ปัจจุบันเป็นหนึ่งในสมาชิกของแฟรี่เทลแล้ว
ชอบเกรย์แบบสุด เกลียดวินเธอร์ เพราะว่าเกรย์สนใจมากกว่าจูเบีย



เลวี่ เเมคการ์เดน
จอมเวทสาวหนึ่งในทีม"ชาโดว์ เกียร์" มีความสามารถในการโจมตีคู่ต่อสู้ด้วยเวทคำพูดที่แปลงออกมาเป็นวัตถุที่เรียกว่า "Solid script"
เป็นเพื่อนสนิทของลูซี่ แอบชอบกาซิล



กาซิล เรดฟ็อกซ์
หนึ่งในดราก้อนสเลเยอร์ ใช้เวทปราบมังกรเหล็ก อดีตก็เป็นหนึ่งในจอมเวทที่เก่งที่สุดของกิลแฟนธ่อม ชอบเรียกเลวี่ว่ายัยตัวเล็ก 



มาคาลอฟ เดรเยอร์
เป็นมาสเตอร์รุ่นที่สามของแฟรี่เทล เป็นที่นับถือของทุกคนกิล และก็รักทุกคนในกิลเหมือนลูก


มิร่าเจน สตราอุส
อดีตเป็นจอมเวทระดับ s เหมือนเอลซ่า ใช้เวท Take Over ซาตาน โซล แต่ปัจจุบันเป็นพนักงานต้อนรับของแฟรี่เทล มักจะคุยกับ
วินเธอร์เวลาอยู่กิลบ่อยๆ



เอล์ฟแมน  สตาร์อุส
น้องชายของมิร่าเจนใช้เวท Take Over บิสต์ โซล วันๆเอาแต่พูดเรื่อง ลูกผู้ชาย ทั้งวันจนคนอื่นรำคาญ



ลิซาน่า สตาร์อุส
น้องสาวอีกคนของมิร่า ใช้เวท Take Over แอนิลมอน โซล เป็นเพื่อนสนิทของนัตสึ มักจะตักเตือนนัตสึตลอดเวลา



ไบยาส
จอมเวทนักเดินเรือ ชอบหาเรื่องสู้กับวินเธอร์ตลอดเวลาที่วินเธอร์ไปรับผ้าที่ท่าเรือ




โปสเตอร์ทำเองค่ะ ^o^V

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

ณ เมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องการค้า และเวทย์มนต์แห่งหนึ่งมีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งอย่างเร่งรีบผ่านโบสถ์คาเวียที่ตั้งตระง่าอยู่กลางเมือง ใช่แล้วที่นี่คือเมือง "แมกโนเลีย"อันโด่งดัง หญิงสาวยังวิ่งต่อไป ผมสีขาวเหมือนหิมะที่มัดขึ้นปลิวไสว ที่ข้อมือข้างขวาของเธอมีสัญลักษ์สีฟ้าอ่อนที่ชาวเมืองรู้ดี และเป็นสัญลักษณ์ของกิลจอมเวทที่แข็งแกร่งที่สุด เธอยังคงวิ่งต่อ วิ่งข้ามสะพาน ผ่านแม่น้ำ มุ่งสู่กิลจอมเวทแห่งเดียวของแมกโนเลีย

“กิลจอมเวทแห่งแฟรี่เทล”

ปัง! เสียงเปิดประตูของกิลทำให้คนในกิลบางคนต้องหันมามองปรากฎร่างบางพร้อมกับการทักทายอันสดใส

"กลับมาแล้วค่า" วินเธอร์สาวผมขาว ทักทุกคนแล้วเดินเข้ามาในกิลพร้อมใบหน้าที่มีเหยื่อพุดเล็กน้อยจะการวิ่ง

"กลับแล้วเหรอจ๊ะ" มิร่าเจนพนักงานต้อนรับอดีตจอมเวทระดับ s ของแฟรี่เทลถามเสียงหวาน ในมือยังถือถาดเบียร์อยู่

“ค่ะ มิร่าจัง!” วินเธอร์ตอบเสียงใส

หลังจากคุยกับมิร่าเสร็จ วินเธอร์ก็หันไปมามองดูคนในกิล ทันในนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่หญิงสาวผมแดงสดเหมือนสีดอกสกาเล็ตในชุดเกราะพร้อมชื่อ"ไททาเนีย" กำลังกินเค้กอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ที่โต๊ะกับอีกสามคนที่เธอคุ้นเคย

"เอลซ่าฉันได้แบบชุดใหม่ของเธอแล้วนะ"วินเธอร์ตะโกนบอกสาวผมแดงสุดเสียงและวิ่งไปหาพวกเขาที่โต๊ะ

"จริงเหรอวินเธอร์! ฉันอยากเห็นเร็วๆจังเลย ชุดที่เธอออกแบบสวยทุกชุดเลย น่าเสียดายที่เธอไม่รับจ้างตัดชุด ไม่งั้นนะ เธอรวยไปแล้ว" ลูซี่สาวผมทองผู้อันเชิญเทพแห่งดวงดาวที่นั่งข้างเอลซ่าพูดทันทีที่วินเธอร์วิ่งมาถึงโต๊ะ ลูซี่ทำท่าทางตื้นเต้นยิ่งกว่าเอลซ่าที่จะได้ชุดเสียอีก

"ฉันเห็นด้วยกับลูซี่ ชุดที่เธอออกแบบและตัดเองเนี่ยเข้ากับคนใส่มากนะ แถมยังใช้วัสดุพิเศษที่เข้ากับพลังของคนที่ใส่อีกด้วย เจ๋งยิ่งกว่าเจ๋งอีก เธอเนี่ยเก่งไปป่ะ ไม่ใช้แค่สู้ที่มีความสามารถพอๆกับพวกเรา ยังเก่งเรื่องตัดเย็บเสื้อผ้าอีก" เกรย์หนุ่มน้ำแข็งผมดำพูดด้วยความภูมิใจในตัวน้องสาวบุญธรรมของเขาจนออกนอกหน้า

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ^////^ ...ว่าแต่เกรย์เสื้อผ้าละ=//O//=" วินเธอร์พูดพร้อมยิ้มเขินๆ อย่างดีใจที่ได้ยินคำชมของพี่ชายแล้วจึงรีบเปลี่ยนหน้าอย่างรวดเร็วแต่ก็ยังหลงเหลือสีแดงระรื่นบนใบหน้าหวานอยู่ดี

"เห้ย! ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย" เกรย์พูดออกมาอย่างตกใจเมื่อรู้ว่าตนไม่ได้ใส่เสื้อท่อนบน แม้จะเป็นเรื่องปกติก็ตาม (เงียบน่ายัยบ้าเด) แล้วจึงหันมายิ้มเจื้อนให้วินเธอร์ แต่เขาก็สังเกตุเห็นใบหน้าสีแดงระรื่นของน้องสาว

"อ่าว วินเธอร์เป็นอะไรไปนะ หน้าแดงเชียว เป็นไข้รึเปล่าเนี่ย"เกรย์ถามอย่างเป็นห่วง แล้วเดินมาใกล้วินเธอร์ ทาบมือหนาๆบนหน้าผากเนียนของวินเธอร์

"ม...ไม่มีอะ...”วินเธอร์ตกใจที่อยู่ๆเกร์ยก็เอามือหนาๆมาทาบที่หน้าผากตน จนพูดตะกุกตะกัก แต่ยังพูดไม่จบก็มีอีกเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นมา

“วินเธอร์แล้วเธอออกแบบเสื้อให้พวกเรายังอะ” เสียงของดราก้อนสเลเยอร์ไฟนัตสึ พูดด้วยแววตาที่เป็นประกายหวังว่าเขาจะได้ชุดใหม่ที่เขาหวังเอาไว้ วินเธอร์เมื่อมีเสียงนัตสึขึ้นมาแทรกทำให้เธอรอดพ้นจากเวลาน่าอึดอัดนั้น เธอจึงรีบตอบคำถามอย่างรวดเร็ว ถึงเธอรู้ว่าคำตอบนั้นจะทำให้เพื่อนเธอผิดหวังเล็กน้อย

“อืม! แต่ฉันแค่คิดเอาไว้เฉยๆ ยังไม่ได้วาดออกมา มีแค่ของเอลซ่าที่ฉันวาดออกมาแล้ว” วินเธอร์ยิ้มแห้ง เธอกลัวว่าเพื่อนๆของเธอจะโกรธเธอมากๆ

“ทำไมล่ะ T^T???” แต่กลับกัน นัตสึ ลูซี่ และเกรย์ตะโกนโกนโหยหั่วขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกันแทน แต่นั้นก็ทำให้บุคคลหนึ่งโมโห

“เงียบน่าเจ้าพวกบ้า!!” มาเตอร์มาคาลอฟโวยวายออกมาอย่างหมดอารมณ์ เมื่อลูกๆที่แสนน่ารัก(???) ส่งเสียงโวยวายขัดจังหวะการดื่มเหล้าของเขา

“ขอโทษครับ/ค่ะ  ปู่/มาสเตอร์” ทั้งสามคนพูดเสียงอ่อยเมื่อโดนมาสเตอร์ที่เคารพรัก(??)ดุเสียงดัง ทำให้กิลทั้งกิลเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“เอาน่าๆ เสียใจไปก็เท่านั้นแหละ พวกแกยังดีที่วินเธอร์คิดแบบออกมาเลย ให้เดานะของพวกเรายังไม่ได้คิดเลยมั้ง ใช่ไหมวินเธอร์” มาคาโอหนึ่งในจอมเวทเก่าแก่ของกิลบ่นป่นหัวเราะ กับการที่พวกนัตสึบ่นทั้งๆที่วินเธอร์ก็อุตส่าคิดให้แบบออกมาให้แล้ว

“ขอโทษค่า งั้นเดี๋ยวทำอะไรให้ทานเป็นการตอบแทนนะค่ะ” วินเธอร์ขอโพย ขอพายพร้อมกับสัญญาที่จะทำอาหารให้ทั้งกิลทาน พร้อมเดินเข้าไปในครัวกับมิร่าสองคน

ระหว่างนั้นเกรย์ก็ลุกขึ้นไปดูรีเควศบอร์ดเพื่อหางานดีไว้ทำกับพวกนัตสึและก็ฆ่าเวลารออาหารอร่อยของวินเธอร์ด้วย แต่ระหว่งทางก็โดนคนขวางเสียก่อนซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากจูเบีย ล๊อกซาร์ สาวแห่งสายฝน

​“ท่านเกรย์ค่ะ ท่านเกรย์ชอบชุดบ้าๆบอของยัยวินเธอร์นั้น จริงๆเหรอค่ะ” จูเบีย ถามเธอมักจะอิจฉาในตัววินเธอร์ เพราะว่าเกรย์มักสนใจในตัววินเธอร์มากกว่าตัวเอง

​“วินเธอร์ไม่ใช่ยัยนั้น และชุดที่เธอออกแบบและตัดเองก็ไม่ไบ้าบอ วินเธอร์เป็นน้องของฉันอย่ามาพูดเรื่องเสียๆหายๆเกี่ยวกับวินเธอร์ให้ชั้นได้ยินอีก ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าฉันจะยอมคุยกับเธออีก อ้อ! อีกอย่างชุดที่เธอได้ตอนเข้ากิลก็เป็นฝีมือวินเธอร์เหมือนกัน รู้ไว้ซะด้วย”  เกรย์เมื่อทนไม่ไหวจึงระเบิดอารมณ์ออกมาเป็นชุด สิ่งที่จูเบียพูดแทบทำให้เขาเกือบเป็นบ้า เขาเกลียดมากเวลาที่ให้ใครก็ตามมาพูดไม่ดีเกี่ยววินเธอร์ น้องสาวที่เขารักจนเกินคำว่าน้องสาว

​“ท่านเกรย์~ จูเบียขอโทษค่า TT0TT ” เกรย์ไม่สนใจเสียงเรียกปนสะอื้นของสาวแห่งสายฝน เขากลับหลังหันและเดินกลับไปที่โต๊ะของพรรคพวกอย่างอารมณ์เสีย (เวอร์สุดๆ-////- /เกรย์|หรือว่าไม่จริงค่ะ -o-/เด)

​“แหม~โมโหมาเลยนะ แล้วแน่ใจนะว่าวินเธอร์นะเป็นแค่น้องสาวของนายนะ เกรย์ แถม~ ฉันว่านะท่าทางของนาย มันไม่ใช่ท่าทางของคนที่เป็นห่วงน้องสาวเลยซักนิด มันเหมือนกับ.... หึๆๆ” เอลซ่าพูดลอยๆแต่ก็ดังพอที่จะให้เกรย์ที่กำลังเดินมาที่โต๊ะได้ยินด้วยน้ำเสียงล้อเลียนพร้อมกับเว้นคำไวัอย่างจงใจ มือขวาที่ถือส้อมอยู่ก็วางลงบนจานเค้กที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ แล้วจึงลุกขึ้นแล้วก็เดินมาหาเกรย์ด้วยสายตาอันเจ้าเล่ห์ที่จ้องจับผิด คนในกิลเริ่มหันมาสนใจทางทั้งสอง ส่วนใหญ่หันมาเพราะสงสัยในความสัมพันธ์ของเกรย์กับวินเธอร์ สายตาของคนเกือบทั้งกิลยังไม่เท่าไร แต่สายตาที่ทำให้เกรย์เสียวสันหลังคือสายตาอันเจ้าเล่ห์ของสาวผมแดงด้านหน้าเขา ที่จ้องจะจับผิดเขาตลอดเวลา

​“พ...พูดอะไรนะเอลซ่า! ม..ไม่มีทาง!” เกรย์พูดเสียงดังพยายามทำให้ตัวเองหรอดพ้นจากภัยครั้งนี้ ใบหน้าของหนุ่มน้ำแข็งขึ้นสีแดงระรื่นเหมือนมะเขื่อเทศสุก บนใบหน้ามีเหงื่อพุดขึ้นเต็มหน้า เกรย์ก้าวถอยหลังช้าๆเพื่อหนีจากสายอันเจ้าเล่ห์ดังหมาป่าของเอลซ่าแต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะติดโต๊ะ

​“เอ๋ ถ้าไม่ใช่ทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ แถมเหงื่อออกเติมหน้าอีก เนอะลูซี่” เอลซ่าพูดอย่างมีชัย เอื่อมมือไปจับไหล่เกรย์เพื่อไม่ให้หนี พร้อมส่งรอยยิ้มเคลือบยาพิษให้ และไม่ลืมที่จะขอความเห็นจากสาวผมทองที่เดินมายืนข้างๆเธอ

​“นั่นสิ ทำไมน่า~ คิคิคิ”ลูซี่พูดอย่างมีความสุข พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เพื่อนหนุ่ม เป็นรอยยิ้มที่หนุ่มคนไหนมาเห็นคงต้องละลาย แต่ไม่ใช่กับเกรย์เขารู้ดีว่าจเป็นรอยิ้มเคลือบยาพิษแบบเอลซ่า

​“นี่เธอก็เอากับเขาด้วยเหรอลูซี่”ชายหนุ่มแทบจะบ้าตายเมื่อสองสาวตัวดีร่วมหัวแกล้งเขา เสียงนรกของเกรย์ดังขึ้น เมื่อเสียงประตูห้องครัวถูกพลักให้เปิด พร้อมกับเสียงใสของคู่กรณีเขาที่ตามมา

​“นี่พวกนายทำอะไรอยู่นะ”วินเธอร์เดินออกมาจากห้องครัวอย่างงงๆเมื่อทุกคนมุงเอลซ่า,ลูซี่และเกรย์ที่อยู่ตรงกลาง

“อ้อ! พวกเรากำลังคุยเรื่อง....เค้ก​ <3 !!” เอลซ่าหันมาตอบวินเธอร์ขนาดในมือยังจับไหล่ของเกรย์ไว้แน่นเหมือนกับตำรวจที่จับผู้ร้ายไว้ได้และไม่ยอมปล่อยก็ไม่ปาน แต่สายตาของเอลซ่าก็ไปหยุดที่ของหวานสุดโปรดของเธอที่วินเธอร์ถืออยู่เสียก่อน  เมื่อเอลซ่าพูดคำ”เค้ก” ทุกคนแทบจะหันมาพร้อมกันด้วยสายตาอันแวววาว

“เดี๋ยวซิ อย่าทำหน้าตาสยองอย่างนั้น ฉันทำเค้กเพื่อไถ่โทษให้กับคนที่ฉันยังไม่ได้ออกแบบเสื้อชุดใหม่ให้นะ”วินเธอร์ทำหน้าเจื่อนๆ แล้ววางเค้กไว้บนโต๊ะข้างๆ แต่ไม่ทันไรสาวผมแดงสดก็วิ่งมาคว้าจานและเค้กไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยมังกรหนุ่ม และแมวบินได้

“เฮ้อ! ค่อยยังชั่วที่เค้กดึงความสนใจของเอลซ่าได้ตลอด ไม่งั้นละก็...เฮอะๆๆ” เกรย์ถอนหายใจ พร้อมขำกับตัวเองที่พึ่งรอดจากไททาเนียได้ แต่เรื่องไม่ทันหาย โจทก์เก่าก็กลับมา

“ไม่งั้นอะไรเหรอ เกรย์” วินเธอร์ที่พึ่งเดินแยกออกมาจากกลุ่มที่กำลังแย่งชิงเค้กกันอยู่ ก็เดินมาด้านหลังเกรย์โดยไม่ให้สุ่มให้เสียงถามเขาเสียงเบาข้างหูหวังที่จะแกล้งชายหนุ่มเล่น ทำให้เขา

“ว๊าก! เหวอ~ โครม” มันช่างเป็นซาวแอฟเฟคที่บันเจิดจริงๆ คงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น เกรย์ตกใจจนเซไปชนกับโต๊ะข้างๆแล้วก็ล้มลงไปกองกับพื้น เรียกเสียงขำจากรอบข้าง

"555+ ดูไม่ได้เลยว่ะ เกรย์"
"นั้นดิ ก๊ากๆ"
“อุบาทมากอ่ะ เกรย์”
“ไม่ไหวเลย”
“เป็นไรมากไหมค่ะ คุณเกรย์”
"อะไรอีกเนี่ย น่ารำคาญจริงๆ เชอะ"
“ท่านเกรย์เจ็บมากไหมค่ะ”
“ขอโทษนะเกรย์เป็นอะไรมากไหม"

เดาได้ไหมใครพูดบ้าง เริ่มจากคู่หูวัยทอง มาคาโอกับวาคาบะ ต่อด้วยลูซี่ที่พูดอย่างหน่ายใจ,เลวี่ที่พูดสมทบลูซี่, เวนดี้ ที่แสนดีกับน้องแมว(??)ขนขาว, จูเบียที่มาจากไหนไม่รู้, และวินเธอร์ที่ก้มลงไปประคองพี่ชายที่อยู่บนพื้น
“เป็นไรไหมเกรย์ ขอโทษนะเจ็บตรงไหนรึเปล่า แต่ทำไมขวัญอ่อนจัง ฉันแกล้งตามปกตินะเนี่ย”วินเธอร์ถามอย่างเป็นห่วงแล้วค่อยๆพยุงให้เกรย์ยืน

“ไม่เป็นไรหรอก” เกรย์ยิ้มรับ แต่ก็ต้องรีบหุบเพราะรังสีเจ้าเล่ห์พุ่งทิ่มแทงเขาอยู่ซึ่งไม่ต้องถามว่าใคร ลูซี่นั้นเอง

“อุยอิ, เอ้าอางเองไออิง อึก! มากินนี่เร็วดิ อร่อยนะ”เป็นโชคดีของเกรย์??(โชคดีตรงไหนโดนเรียกว่า ไอ้กางเกงในลิงเนี่ยนะ =-=/ เกรย์ , ฟังออกด้วยเหรอ ^^/ เด)ที่ดราก้อนสเลเยอร์จอมตะกละเรียกพวกเขาเอาไว้ เพราะแทนที่ผู้อัญเชิญเทพแห่งดวงดาวสาวจะมาล้อเขา เจ้าหล่อนต้อลเอาเวลาไปแต่วีนหนุ่มมังกรแทน

"ไม่ได้ชื่ออุยอิ แล้วก็เคี้ยวให้หมดก่อนเรียกชื่อคนอื่นสิยะ ตาบ้านัตสึ" เสียงเล็กบ่นหนุ่มผมชมพูที่ตอนนี้ตักเค้กชิ้นที่หกใส่ในจาน ทันใดนั้นลูซี่ก็สัมผัสได้ถึงเรือนผมสีเงินที่ผ่านหน้าตนไปอย่างว่องไวตรงไปยังนัตสึ

"นี่นัตสึเลิกกินได้แล้ว เหลือไว้ให้คนอื่นบ้าง"น้องสาวคนสุดท้องของตระกูลสตราอุส ตะโกนใส่หน้านัตสึ พร้อมกับดึงจานในมือของชายหนุ่มไปวางไว้ที่โต๊ะข้างๆอย่างหน่ายใจ

"ทำๆไมอ่ะลิซาน่า~TAT ฉันพึ่งกินไป5ชิ้นเองแต่ดูเอลซ่าดิ ดูเอลซ่า เอลซ่ากินไป10ชิ้นแล้ว ครึ่งต่อครึ่งเลยนะ" นัตสึทำหน้าเศร้าพร้อมโอดครวนอย่างโหยหวน พร้อมกับใช้ความสามารถระดับเทพ แกล้งบีบน้ำตาเพื่อให้ลิซาน่าสงสาร แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะหญิงสาวไม่มีทีท่าจะคืนให้เลย

"ไม่! เอลซ่าก็คือเอลซ่า นายก็คือนาย มันไม่เหมือนกันนะ ไม่ต้องเอาเอลซ่ามาเป็นข้ออ้างเลย โอเค! แล้วก็หยุดกิน"ลิซาน่าตะโกนใส่หูนัตสึเมื่อนัตสึทำท่าจะหยิบชิ้นที่6

"อ่าว ไม่ใช่ว่าไม่กล้าเตือนเหรอ ลิซาน่า ฮิฮิ"วาคาบะอีกหนึ่งผู้อาวุโส??ของกิลรุ่นเดียวกับมาคาโอถามเชิงแกล้ง

"คือ~ ไม่กล้า" ลิซาน่าทำท่าคิดแต่ก็ตอบกลับมาหน้าตาเฉย

"เข้าใจแล้วนะ นัตสึ"เธอพูดและหันไปทางนัตสึที่ย่องอย่างโจรพร้อมอาวุธจิ๋ว เตรียมสวาปามเค้กชิ้นที่หกที่ลิซาน่าทิ้งไว้บนโต๊ะ ด้วยหน้าตาจริงจัง

"ไอ๊เซอร์~ T^T" นัตสึสะดุ้งพร้อมกับวางช้อนและเดินออกจากโต๊ะอย่างเสียดาย นัตสึเดินเหมือนร่างไร้วิญญาณไปหามิร่าพี่สาวลิซาน่าที่กำลังยืนคุยอยู่กับเกรย์และวินเธอร์อยู่

"มิร่า~ลิซาน่าลำเอียงอะ ฉันพึ่งกินไปห้าชิ้นเอง แต่เอลซ่ากินไปตั้งสิบชิ้นแล้วยังไม่ว่าเลยง่ะ T3T "นัตสึบ่นเหมือนเด็กที่โดนแย่งขนมไม่มีผิด

"อุ๊ยต๊าย ตาย อย่าคิดมากน่า นัตสึ" มิร่าอุทานเบาๆพร้อมกับยิ้มแห้งให้การกระทำเด็กๆที่ไม่เข้ากับหน้าตาของหนุ่มผมชมพู

"อย่าเศร้าไปเลยน่านัตสึ ลูกผู้ชาย!!! " เอลฟ์แมนที่มาจะไหนไม่มีใครรู้ตะโกนใส่หูนัตสึ ทำให้คนที่มักจะเดือดอยู่ตลอดเวลาอย่างนัตสึโมโหแล้วก็
"หนวกหูโว้ย อย่ามาตะโกนใส่หูฉันนะเฟ้ย" นัตสึระเบิดอารมณ์อย่างโมโหที่ไอ้บ้าร่างยักษ์ตะโกนใส่หู พร้อมกับแจกกำปั้นให้เป็นชุดจนเกิดการตะลุมขึ้นแบบปกติ

งั้นเดี๋ยวมาอัพเพิ่มนะคะ